Հարգելի՛ Գագիկ Ճաղարյան,
Համաձայն ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 113-րդ հոդվածի 1-ին մասի 11-րդ կետի` գործատուն իրավունք ունի աշխատողի հետ լուծելու անորոշ ժամկետով կնքված աշխատանքային պայմանագիրը, ինչպես նաև որոշակի ժամկետով կնքված աշխատանքային պայմանագիրը նախքան դրա գործողության ժամկետի լրանալը տարիքային կենսաթոշակի իրավունք ունեցող աշխատողի վաթսուներեք տարին, իսկ տարիքային կենսաթոշակի իրավունք չունեցող աշխատողի վաթսունհինգ տարին լրանալու դեպքում, եթե համապատասխան հիմքը նախատեսված է աշխատանքային պայմանագրով:
Վերոնշյալ հոդվածից բխում է, որ գործատուն իրավունք ունի լուծել Ձեզ հետ կնքված աշխատանքային պայմանագիրը հիմք ընդունելով վերոնշյալ հոդվածը միայն այն դեպքում, եթե Ձեր աշխատանքային պայմանագրում նախատեսված է այդ հիմքը:
Անգամ, եթե Ձեր աշխատանքային պայմանագրում նախատեսված է տարիքային կենսաթոշակը լրանալու դեպքում աշխատանքային պայմանագիրը լուծելու հիմքը, ապա դա գործատուի համար իրավունք է, այլ ոչ թե պարտավորություն, և գործատուն իրավունք ունի նաև Ձեզ հետ չլուծել աշխատանքային պայմանագիրը: Սակայն ոչ մի պարագայում գործատուն իրավունք չունի աշխատողին ստիպել աշխատանքից ազատման դիմում գրել:
Գործատուի նախաձեռնությամբ աշխատանքային պայմանագրի լուծման դեպքում ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 129-րդ հոդվածով սահմանված կարգով և չափով Ձեզ կվճարվի արձակման նպաստ:

Շնորհակալ եմ բովանդակալից պատասխանի համար