Հարգելի A P,

  Համաձայն ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 7-րդ հոդվածի 2-րդ մասի` Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսդրության և աշխատանքային իրավունքի նորմեր պարունակող այլ նորմատիվ իրավական ակտերի դրույթները ենթակա են պարտադիր կատարման բոլոր գործատուների (քաղաքացիներ կամ կազմակերպություններ) համար` անկախ նրանց կազմակերպական-իրավական և սեփականության ձևից: 
   Ամենամյա նվազագույն արձակուրդի տևողությունը սահմանված է նույն օրենսգրքի 159-րդ հոդվածով: 
   Վերոնշյալից հետևում է, որ թե՛ պետական, և թե՛ մասնավոր կազմակերպությունները պարտավոր են առաջնորդվել ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքով սահմանված իմպերատիվ նորմերով:

Karine_A, շնորհակալ եմ Ձեզ արձագանքելու համար:

Karine_A, իսկ մասնավոր գործատուն իրավունք ունի՞ վերջնահաշվարկ չանել և եթե իրավունք չունի, բայց կհրաժարվի վճարել, ի՞նչ կարող եմ անել այդ դեպքում:

 
     Հարգելի A P,

    Գործատուն պարտավոր է աշխատանքային պայմանագիրը լուծվելու դեպքում աշխատողի հետ կատարելու լրիվ վերջնահաշվարկ` ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 130-րդ հոդվածով սահմանված կարգով:
    Նշված նորմը չպահպանելու դեպքում կարող եք Ձեր շահերը պաշտպանել դատական կարգով:

Karine_A, Շնորհակալություն Ձեզ

Karine_A, մի հարց էլ` եթե գործատուն տարվա մեջ տալիս է 7 օր արձակուրդ, մնացած 17 օրը աշխատողը չի կարողանում օգտագործի, այդ օրերը միանում է մյուս տարվա արձակուրդի օրերին, թե՞ ամեն տարվա վերջում վերջնահաշվարկ է արվում և աշխատողը փոխհատուցվում է: Թե աշխատանքից դուրս գալուց օրինակ 4 տարվա արձակուրդի չօգտագործված օրերի համար փոխհատուցվում են վերջում:

    Հարգելի A P,

   Տեղափոխված ամենամյա արձակուրդը տրամադրվում է ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 167-րդ հոդվածի 3-րդ մասի համաձայն:
   Ինչ վերաբերում է չօգտագործված արձակուրդի դրամական փոխհատուցմանը, նշեմ, որ ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի 170-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն ամենամյա արձակուրդի փոխարինումը դրամական հատուցմամբ չի թույլատրվում: Նույն հոդվածի 2-րդ մասի համաձայն` ամենամյա արձակուրդը չօգտագործելու համար դրամական հատուցումը վճարվում է աշխատանքային պայմանագիրը լուծելիս: Հատուցումը վճարվում է չօգտագործված բոլոր արձակուրդների համար:

Karine_A, շնորհակալություն Ձեզ